ยุคนึง สมัยนึง แรงงานพม่าหลบหนี เข้ามาทำงานในประเทศไทย เป็นจำนวนมาก....
เดือดร้อนถึง ต.ม. ไทย ( ตรวจคนเข้าเมือง ) ต้องหาทางหนีทีไล่ให้ได้...ก็มาปรึกษากันว่า จะทำไงดี....???

ประชุมกันเสร็จ ก็ได้ข้อสรุปว่า..... พม่าน่ะ แม้จะหน้าตาคล้ายๆ คนไทย แต่ก็พูดไทยไม่ชัด...
ตัวอักษรที่ขึ้นต้น ด้วย บ. ก็จะออกเสียง เป็น ว. เสมอ เช่น บิน ก็จะออกเสียงเป็น วิน...
ก็เลยวางแผนกันว่า จะใช้คำถามบางคำถาม เพื่อให้พม่าตอบน่ะ ฟฟฟฟ3 ฟฟฟฟ3

ฝ่ายพม่า ก็ฉลาดใช่ย่อยนะคะ รู้ว่าตัวเองน่ะ พูดไทยไม่ชัด ก็เลยหาทางหนีทีไล่กันมาอย่างดี
ซักซ้อมกันเป็นดิบดีว่า จะซื้อขนมของขบเคี้ยว ติดไม้ติดมือกันมา คนละถุงสองถุง ....
เมื่อไร ที่ ต.ม. ถามว่าราคาเท่าไร ก็จะตอบว่า ห้า..... บาท

( ** ตรงนี้ เพื่อป้องกันความผิดพลาด ก็ต้องฝึกซ้อมกันนานหลายวันหน่อย กว่าจะได้คำว่า ห้าบาท ชัดๆ น่ะ )

มีอยู่วันนึง ที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง วันนั้น คนเข้าออก เยอะ มากๆๆๆๆ

ตม. ........... - จะไปไหนกันเนี่ยยยย ..?
พม่าสาว...... - เข้าเมืองค่ะ
ตม. ........... - มากันตั้งเยอะแยะ ต่อแถวหลายๆๆ คนน่ะ รู้จักกันรึป่าวเนี่ย แล้วหิ้วขนมมาเหมือนๆ กันด้วยนะเนี่ย... แพงมั๊ยขนมเนี่ย...
พม่าสาวคนที่ 1 ..... ไม่รู้จักกันหรอกค่ะ ขนมก็ไม่แพง ถุงละห้าบาท
พม่าสาวคนที่ 2...... ไม่รู้จักเหมียนกันค่ะ ถุงละ ห้าบาทด้วย
พม่าสาวคนที่ 3...... ห้าบาทเหมียนๆ กันค่ะ

จนกระทั่ง ถึงพม่าสาว คนสุดท้าย ต.ม. ก็ อืมมม... ผ่านๆๆๆ ( ก็ห้าบาท ชัดดีจริงๆนี่..!!! )

พอคนสุดท้ายผ่านเท่านั้นแหละ ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นหวั่นไหวlจากฝ่ายญาติพี่น้องทางฝ่ายโน้น
เฮ๊ ๆๆๆ ........!!!!!!

ได้ผ่านทั้งกลุ่มอย่างนี้ อารามดีใจสุดขีด..... พม่าฝั่งนี้ก็เลยอดไม่ได้ ที่จะยิ้มหวานๆๆ
พร้อมกับหันไปโบกไม้โบกมือกับญาติพี่น้องทางฝั่งโน้นอย่างสวยงาม ....ตามด้วยเสียงตะโกนด้วยถ้อยคำหวานหูว่า...............


ว๊ายยยยย....... หว่ายยยยยยยยย...... ( ทำท่าโบกมือบ๊ายบายด้วยนะ ..)



ปล. เรียบร้อยโรงเรียนพม่าค่ะ .... .0008 .0008 .0008

พูดถึงพม่าแล้วก็ขำคับ มีตำรวจตม. เล่าให้ฟังคับ พม่าซ้อมพูดชื่อมาอย่างดี พอเจอ ตม.เขาถาม
ตม.: ชื่ออะไร
พม่า: โสมชาย
ตม.: แล้วนามสกุลอะไร
(พม่าลืมไม่ได้ซ้อมเรื่องสกุลมา เลยอึกอัก)
ตม.: นามสกุลไร
(ตกใจ) พม่า: ชิงนาวัด (สงสัยมันดูทีวีมากไป....อิอิ)
ตม.: ไปโรงพักเลย
.0008 .0008 .0008 [/color:289bdce9ce">

ฟฟฟฟ3 ฟฟฟฟ3 ฟฟฟฟ3