kaisel
สมาชิก
จังหวัด: กรุงเทพมหานคร
โพสต์: 3,380 |  วันที่: 26/12/2006 @ 23:03:57 คุณชอบกระทู้นี้หรือไม่ ผลการโหวต
ท่านผู้อ่านลองถามตัวท่านเองดูนะครับว่า ในรอบปีที่ผ่านมา ท่านทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าครับ? จริงๆ ช่วงสิ้นปีอย่างนี้ก็เป็นช่วงที่เหมาะที่จะมานั่งย้อนกลับดูตนเองนะครับ จะดูว่าท่านทำงานหนักเกินไปหรือไม่ ท่านผู้อ่านลองสังเกตตนเองหรือบุคคลรอบข้างนะครับว่า มีอาการต่อไปนี้หรือไม่?
1) ทำงานมากกว่า 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ หรือถ้าหารด้วยเจ็ดวันในสัปดาห์แล้ว ก็แปดชั่วโมงต่อวัน (เจ็ดวันนะครับ ไม่ใช่ห้าวัน) โดยท่านจะนั่งอยู่ในที่ทำงานไม่ต่ำกว่าสิบชั่วโมงต่อวัน
2) มีรายได้ที่สูง พวกบ้างานในความหมายที่จะนำเสนอนั้น ไม่ใช่บ้างานและผลตอบแทนต่ำนะครับ แต่เป็นบ้างานที่นำไปสู่ผลตอบแทนทางการเงินที่สูงตามไปด้วยครับ
3) มักจะต้องทำงานนอกเหนือเวลางาน เช่น ในขณะที่กำลังพักผ่อนอยู่กับครอบครัว หรือพักผ่อนในวันหยุด ก็ต้องหอบงานกลับมาทำ หรือถูกโทรศัพท์ตามตัวเรื่องงาน เป็นต้น
4) จะต้องเดินทางอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศ
5) งานทุกอย่างเป็นงานที่มีความเร่งด่วนตลอดเวลา งานทุกอย่างมีกำหนดที่จะต้องส่ง ทำให้ต้องทำงานทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว
6) ขอบเขตของงานที่ต้องรับผิดชอบมีมาก ทำให้คนกลุ่มนี้เหมือนกับมีงานต้องทำพร้อมกันมากกว่าหนึ่งอย่าง
7) มีเวลาให้เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน หรือ ลูกค้า ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวัน เจ็ดวันต่อสัปดาห์ เรียกได้ว่าเรียกหาเมื่อไรได้ทุกวัน ทุกเวลา และ
8) ไม่สามารถพยากรณ์หรือคาดการณ์ในเนื้องานได้ เนื่องจากจะเจอเรื่องใหม่ๆ หรือที่ไม่คาดคิดตลอดเวลา
เป็นอย่างไรบ้างครับ? เชื่อว่าคงมีท่านผู้อ่านอย่างน้อยครึ่งหนึ่งที่มีอาการต่างๆ ข้างต้นบ้างนะครับ ซึ่งในปัจจุบันการบ้างานนั้นจะพบได้มากขึ้นตลอดเวลาครับ มีงานวิจัยของ Sylvia Ann Hewlett และ Carolyn Buck Luce ที่พิมพ์ในวารสาร Harvard Business Review ฉบับเดือนธันวาคมนี้ ที่ได้ศึกษาเรื่องพฤติกรรมการทำงานของคนกลุ่มนี้ และสิ่งที่พบก็มีความน่าสนใจดีครับ นั่นคือ ในพวกที่มีรายได้สูงนั้น จะมีถึงร้อยละ 62 ที่ทำงานมากกว่า 50 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ร้อยละ 35 ที่ทำงานมากกว่า 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ และร้อยละ 10 ที่ทำงานมากกว่า 80 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
ท่านผู้อ่านเคยทราบไหมครับว่า ท่านทำงานกี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์? สมมติว่าท่านทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงเที่ยง พักทานข้าวหนึ่งชั่วโมง แล้วเริ่มทำงานตอนบ่ายจนถึงห้าโมงเย็น ห้าวันต่อสัปดาห์ ท่านก็จะทำงานรวมแล้ววันละ 8 ชั่วโมง และสัปดาห์ละ 40 ชั่วโมงเท่านั้นเองนะครับ ลองนึกดูนะครับว่าพวกที่ทำงานมากกว่า 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ขึ้นไปนั้นจะทำงานกันอย่างไร?
ประเด็นที่น่าสนใจอีกก็คือผลจากการวิจัยชิ้นนี้ยังชี้ให้เห็นว่า ร้อยละ 48 จะมองว่าตนเองทำงานมากกว่าที่เคยทำเมื่อห้าปีที่แล้ว 16.6 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ เริ่มต้นปีใหม่ ท่านผู้อ่านลองบันทึกเวลาที่ท่านใช้ไปในแต่ละวันดูซิครับ แล้วลองดูซิว่าในสัปดาห์หนึ่งๆ เราใช้เวลากี่ชั่วโมงในการทำงาน ผมว่าน่าสนใจทีเดียว ผมเองเคยทำอยู่สัปดาห์หนึ่งและพบว่าตัวเองทำงานอยู่เพียง 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์เท่านั้นเอง เรียกได้ว่ายังไม่เข้าข่ายบ้างานครับ
สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือบุคคลที่มีคุณลักษณะบ้างานตามที่ได้นำเสนอไว้ข้างต้นนั้น ไม่ได้ทำเพราะถูกบังคับ หรือจำใจทำนะครับ คนเหล่านี้ส่วนใหญ่จะทำด้วยความเต็มใจ กระตือรือร้น แถมยังรักสิ่งที่ทำด้วยนะครับ จากงานวิจัยชิ้นเดียวกันร้อยละ 66 ของผู้บริหารชาวอเมริกาที่มีลักษณะบ้างาน มีความพอใจต่องานที่ตนเองทำอยู่ ในขณะที่ร้อยละ 76 ของผู้บริหารชาติอื่นที่บ้างาน พร้อมทั้งยังพอใจในงานที่ตนเองทำอยู่
คนเหล่านี้ไม่ได้มองว่าตนเองเป็น โรค หรืออาการที่ต้องได้รับการรักษานะครับ แต่มองว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นเป็นความมุ่งมั่น เป็นความท้าทาย เป็นความภาคภูมิใจ ที่ตนเองจะต้องและได้ทำงานที่มีลักษณะดังกล่าว
ท่านผู้อ่านอาจจะบอกว่าพวกที่บ้างานเหล่านี้ ชอบทำงานหนักและมาก เนื่องจากผลตอบแทนที่ดี แต่เมื่อศึกษาลงไปลึกๆ จะพบว่าเรื่องของผลตอบแทนไม่ใช่สาเหตุสำคัญที่เรายอมทุ่ม 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ไปกับงานครับ จากงานวิจัยชิ้นเดียวกันพบว่าในผู้ชายที่เป็นโรคบ้างานนั้น สิ่งที่จูงใจให้ทำงานหนักขนาดนี้ เกิดขึ้นจากความท้าทายของงานเป็นอันดับแรก ตามด้วยคุณภาพที่ดีของเพื่อนร่วมงาน และอันดับสาม ค่อยเป็นเรื่องผลตอบแทน
สำหรับสุภาพสตรีนั้นเรื่องของผลตอบแทนเป็นสิ่งจูงใจอันดับห้าครับ โดยอันดับแรกคือความท้าทายในงาน ตามด้วย เพื่อนร่วมงานที่ดี การได้รับการยกย่องหรือเป็นที่ยอมรับ และสถานะหรืออำนาจที่ได้รับครับ
ท่านผู้อ่านลองมองไปรอบๆ ตัว และพบผู้บริหาร (หรือตัวท่านเอง) มีองค์ประกอบด้วย คุณลักษณะข้างต้นทั้งหมดไหมครับ? ผมเองก็พบบ้างครับ ถึงแม้จะไม่มากและพบเห็นได้ทุกวัน แต่ก็มีตัวอย่างที่นึกได้อยู่เหมือนกัน ซึ่งผู้บริหารเหล่านี้ท่านก็ทำงานหนักมากกว่า 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ แถมตอนกลางคืนก็นอนดึก ตื่นเช้า เสาร์ อาทิตย์ ก็เข้ามานั่งทำงาน แต่เมื่อถามว่าเหนื่อยบ้างไหม ผู้บริหารเหล่านี้ก็ยังสนุกอยู่กับงานที่ทำ ซึ่งก็เชื่อว่าเรื่องของผลตอบแทนไม่ใช่สาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ต้องทำงานหนักขนาดนี้ แต่ที่ทำก็เพราะรู้สึกว่าเป็นงานที่ท้าทาย และสิ่งที่ตนเองทำอยู่นั้น จะก่อให้เกิดคุณค่าและประโยชน์แก่องค์กรต่อไป
ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้ยุให้ท่านผู้อ่านปรับเปลี่ยนบุคลิกตนเองเป็นพวกบ้างานนะครับ เพียงแต่อยากจะให้ย้อนระลึกว่าในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา ท่านผู้อ่านเองเข้าข่ายที่ผมนำเสนอมาข้างต้นหรือไม่? เนื่องจากข้อเสียของการบ้างานก็มีมากอยู่เหมือนกันนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสุขภาพตนเอง และกับครอบครัว ซึ่งผมจะขอนำมานำเสนอต่อในสัปดาห์หน้า (หรือปีหน้า) นะครับ สวัสดีปีใหม่ครับ
รศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์ pasu@acc.chula.ac.th คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาฯ
.00020
[/color:d4592d2430">
|
