บมจ.อะโกร อินดัสเตรียล แมชชีนเนอรี่ (AMAC) หรือชื่อเดิม บมจ.ไทยเอนจิน เมนูแฟ็คเจอริ่ง (TEM) ที่จะกลับมาเข้าเทรดในต้นเดือนธันวาคม นี้ เป็นอีกหนึ่งหุ้นที่เต็มพร้อมไปด้วย ขุมกำลัง ของนักแสวงหาความมั่งคั่งจาก หุ้นฟื้นฟูกิจการ ที่เข้าไปซื้อหุ้นเพิ่มทุนบริษัทแห่งนี้ ในราคา 1 บาท เมื่อปี 2548 ยึดพื้นที่กับเต็มเอียด


หนึ่งในกลุ่มนั้น ก็คือ 2 นักปั้นหุ้น อย่าง สุทธิศักดิ์ โลห์สวัสดิ์ ที่เคยฝากผลงานความร้อนไว้กับหุ้น EMC, SMM และ ชำนิ จันทร์ฉาย ที่ปลุกชีพ บมจ.ไทยฮีทเอ็กซ์เช้นจ์ (THECO) ให้กลับมาโลดแล่นอย่างร้อนแรงในตลาด

ปัจจุบัน สุทธิศักดิ์ เข้าไปถือหุ้น AMAC รอแล้ว 10% ส่วน ชำนิ ถือไว้ 3% ซึ่งยังไม่นับรวมของพรรคพวก และ นอมินี อีกจำนวนมาก คงเป็นเครื่องการันตีความร้อนได้เป็นอย่างดี

ขณะที่ กลุ่มชัยวิกรัย (เจ้าของตัวจริง) เพื่อนร่วมกลุ่มกับ ชำนิ จันทร์ฉาย เมื่อครั้งนำ THECO คืนตลาด ก็ไม่พลาดที่จะถือหุ้นนี้ ในสัดส่วน 14%

หากย้อนรอย กลุ่มชัยวิกรัย นี้ก็ไม่ธรรมดา กลุ่มนี้โด่งดังในฐานะที่สร้างความมั่งคั่งด้วยการ เข้า-ออก ฟ้าแลบในหุ้นร้อน หลายตัว อาทิเช่น บมจ.โรงพิมพ์ตะวันออก (EPCO) และ บมจ.ไทยยูนีคคอยล์เซ็นเตอร์ (TUCC)

ยังมีชื่อ ธีรชัย เหรียญทรัพย์ดี อดีตกรรมการผู้จัดการ บมจ.ไทย คอปเปอร์ อินดัสทรี ลูกน้องเก่า ประยุทธ มหากิจศิริ เข้าถือหุ้น AMAC อีก 2.50%

ท่ามกลางความกังวลว่า การเข้าเทรดของ AMAC ครั้งนี้ ก็คือการถอนทุน ของ กลุ่มทุน ที่เข้าไปตั้งแต่ปี 2548 หรือไม่

โดยเฉพาะสัญญาณเริ่มเด่นชัดขึ้น เมื่อ มนตรี สิหนาทกถากุล จากกลุ่มบล.ไซรัส ที่ร่วมกันเข้าไปซื้อหุ้นเพิ่มทุน ร่วมกับ สุทธิศักดิ์-ชำนิ ในปี 2548 ถือหุ้นในสัดส่วน 5% ได้ขายหุ้นของตัวเองออกมาให้กับ 3 นักลงทุน

ได้แก่ วิเชียร กุลตวนิช เมธี สงวนวงศ์ และ ดรุณี ภู่เงิน ในราคาต้นทุน 1 บาท เมื่อกลางปี 2549 ซึ่งคนในวงการมองกันว่าเป็นการกระจายกำลังให้ นอมินี ก่อนเทขายเมื่อหุ้นกลับเข้าตลาด

ขณะเดียวกันก็มีการเตรียมสตอรี่เอาไว้เป็นชอตๆ ก่อนหน้าที่หุ้นจะกลับมาเทรด โดยล่าสุดเพิ่งจะลงนามกับ บริษัท อิเซกิ ประเทศญี่ปุ่น ให้บริษัทเป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่องจักรกลทางการเกษตรแต่เพียงผู้เดียวในประเทศไทย ขณะที่บริษัทก็เติมเกมรุกส่งเครื่องยนต์ (รถไถนา) AMAC สิงห์คะนองนา บุกตลาดอีกครั้ง

ชำนิ จันทร์ฉาย หนึ่งในคณะกรรมการของบริษัท เปิดเผยว่า การรุกตลาดดังกล่าวมีโอกาสที่จะทำให้ ปี 2550 บริษัทจะมีรายได้ถึง 1,000 ล้านบาท แบ่งเป็นรายได้ในส่วนของการขายเครื่องจักรกล อิเซกิ 300 ล้านบาท จากตลาดรวม 1 หมื่นล้านบาท และในอนาคตมีแนวโน้มว่า อิเซกิ และบริษัทจะร่วมลงทุนในการผลิตเครื่องยนต์ยี่ห้อนี้ในเมืองไทย

แต่แค่นี้ยังน้อยไปเมื่อ ชำนิ คุยว่า สำหรับ AMAC การหวังแค่เครื่องจักรกลทางการเกษตรมันเด็กๆ ที่กำลังคิด คือ ทำธุรกิจใหม่มาแรง แต่ยังพูดไม่ได้เนื่องจากจะผิดกฎ ก.ล.ต.

ขณะที่แหล่งข่าวจากบริษัทยืนยันว่า ที่ ชำนิ พูดนั้นหมายถึง บริษัทจะเข้าสู่ธุรกิจ ผลิตเอทานอล จากมันสำปะหลัง คาดว่าข่าวของโครงการนี้ยังขายได้

โดยล่าสุดกำลังเจรจากับพันธมิตรชาวจีน คิดว่าจะลงทุนมากกว่า 2 พันล้านบาท ด้วยกำลังการผลิต ระหว่าง 4-8 แสนลิตรต่อวัน โดยมีสถาบันการเงิน 2 แห่ง ยืนยันว่าจะให้การสนับสนุนทางด้านการเงิน และยังมีผู้ที่สนใจจะมาร่วมลงทุนเป็นจำนวนมาก จะได้ข้อสรุปไม่เกิน ไตรมาส 1 ปี 2550 แน่นอน

สำหรับการหวนคืนตลาดหลักทรัพย์ของหุ้น AMAC ครั้งนี้ ชำนิ ระบุว่า ถ้าไม่ลงทุนเพิ่มบริษัทก็จะเป็นแค่ ยักษ์แคระ จึงจำเป็นต้องสร้างแวลูให้กับบริษัทด้วยการลงทุนอย่างอื่นเพิ่มเติม

โดยรับรองว่า ไม่ใช่การสร้างสตอรี่ ด้วยวิธี ตีหัวเข้าบ้าน อย่างแน่นอน แม้ว่ารายชื่อนักลงทุนที่เห็นส่วนใหญ่ จะเป็นพวก เข้าเร็ว-ออกเร็ว ก็ตาม

ผมก็บอกว่าห้ามมายุ่ง(ปั่น)หุ้นตัวนี้นะ เพราะเจตนาของเราคือต้องการสร้างให้มันมีแวลูเพิ่มขึ้น

โดย ชำนิ ย้ำให้นักลงทุนมั่นใจได้ เพราะผู้ถือหุ้นกลุ่มตนเองถือหุ้นรวมกัน ประมาณ 40% ขณะที่กลุ่มของ สุทธิศักดิ์ โลห์สวัสดิ์ ก็ถืออยู่ 40% ดังนั้น ไม่มีการขาย(ทิ้ง)ตั้งวันแรก แน่นอน

โดยเขายืนยันที่จะเป็นเซ็นเตอร์ดูแลกลุ่มผู้ถือหุ้น โดยบอกว่าถ้าถือหุ้นต่อแล้วจะได้ผลประโยชน์อะไรมากขึ้น ในอนาคต

ผมบอกกลุ่มผมว่าเรา(อาจ)จะมีโปรเจค คุณจะเอาตรงนี้หรือป่าว ฉะนั้นอย่าแตกแถว ชำนิ อธิบาย

คนในแวดวงการโบรกเกอร์ มองว่า คำพูดของ ชำนิ ไม่ต่างอะไรกับการส่งสัญญาณ ลากหุ้น เอาไว้ตั้งแต่แรก ท้ายที่สุดไม่มีใครรับประกันใครได้ว่าถ้ามีกำไรแล้วจะไม่ทิ้งหุ้น ดูอย่างหุ้น EPCO, THECO และ TUCC เป็นตัวอย่าง

พวกผีกระสือลากไส้เน่าๆมาหลอกล่อพวกเด็กๆแล้วก็กินไส้เด็ก ทิ้งคราบเลือดแล้วก็จากไป (ไม่รู้ว่าทำไมเด็กถึงชอบไส้เน่าๆ) .000c